БИЛИМ БУЛАГЫ

Атомдун түзүлүшү

Бардык заттардын атомдордон тураары жөнүндөгү божомол мындан эки миң жылдан ашык мурда эле пайда болгон. Атомистикалык теориянын жактоочулары (Демокрит, Левкипп, Анаксагор, Анаксимандр, Эпикур, Лукреций Кар) атомду эң кичине бөлүнбөс бөлүкчө катары карашкан жана дүйнөдөгү көп түрдүүлүктү атомдордун – «өзгөрбөс бөлүкчөлөрдүн» айкалышуусу деп эсептешкен.

Демокрит: «Атомдордун бөлүнүшүнүн чеги болот»

Аристотель: «Заттардын чексиз бөлүнө беришет.»

Париж, 1626–жыл: «Атом жөнүндөгү окууга өлүм коркунучу менен тыюу салынган»

М.В. Ломоносов, Ж. Гей–Люссак, Д. Дальтон ж.б. атомистикалык теориянын жактоочуларынан болушкан.

Атомдун түзүлүшүн толук окуп–үйрөнүү үчүн төмөнкүлөр түрткү болгон:

1. рентген нурларынын ачылышы (1895–ж., В.К. Рентген);
2. радиоактивдүүлүктүн жана жаңы радиоактивдүү элементтердин ачылышы (1896–ж., А. Беккерель, М. жана П. Кюри);
3. электрондун ачылышы (1896–ж., Дж. Дж. Томсон).

1896–жылы В. Вебер тарабынан айтылган атомдун электрондук түзүлүшү жөнүндөгү ойду Х. Лоренц «Электрондор атомдун курамына кирет» деп айтуу менен андан ары өнүктүргөн.

Мына ушул ачылыштарга таянып, Дж. Томсон 1898–жылы радиусу 10–10м болгон оң заряддалган шар түрүндөгү жана анын зарядын нейтралдаштырып турган электрондордон турган атомдун моделин сунуш кылган.

Атомдун ядролук модели

1911–жылы англиялык физик Э. Резерфорд Томсондун моделин эксперимент аркылуу текшерип көргөн.

Тажрыйбанын максаты, α бөлүкчөлөрүнүн атомдордо таралышын окуп–үйрөнүү болгон (заряды +2е, массасы 6,64.10^–27кг). α–бөлүкчөлөрдүн кинетикалык энергиясы β–нурларыныкына караганда көбүрөөк болгондуктан жана алар γ–нурларынан айрымаланып электр зарядына ээ болгондуктан тандалып алынган.

α–бөлүкчөлөрүнүн нурлары жука алтын фольгасы аркылуу өткөрүлгөн. Алтын өтө ийилгич материал болгондуктан, андан бир атомдук катмардан турган фольганы жасоого болот. Тажрыйбаны башка металлдардан жасалган материалдарга да жүргүзүп, кайталап көрүшкөн.

Э. Резерфорд жана анын жардамчылары Г. Гейгер жана Э. Марсден α–бөлүкчөлөрүнүн кандайдыр – бир бөлүгү белгилүү бир бурчка кыйшайып, өзүнүн баштапкы багытын кескин өзгөрткөндүгүн жана башка бөлүгү фольгадан кайрадан чагылгандыгын байкашкан. Бирок, Томсондун атом моделине ылайык, α–бөлүкчөлөрү фольгадагы атомдор менен аракеттенген убакта кичине гана бурчка, 2° кыйшайган.

Резерфорд Томсондун модели анын тажрыйбаларына карама–каршы келээрин көрсөткөн. Резерфорд өзүнүн тажрыйбаларын жыйынтыктап, атомдун түзүлүшүнүн ядролук (планетардык) моделин сунуш кылган:

1. Атом өзүнөн көлөмү кичине болгон (~ 10^–15м) ядродон турат.
2. Атомдун негизги массасы анын ядросунда топтолгон.
3. Электрондордун терс заряддары атомдо бирдей таралган жана ядронун оң зарядын нейтралдаштырып турат.

Эсептөөлөр көрсөткөндөй, затта электрондор менен аракеттенген α–бөлүкчөлөрү өздөрүнүн багытын өзгөртүшпөйт.

Бирок, сунушталган атомдун түзүлүшүнүн ядролук модели атомдун туруктуулугун түшүндүрө алган эмес:

– Максвеллдин теориясы боюнча электрондордун өтө тез кыймылы алардан электромагнитниттик нурлануунун бөлүнүп чыгышы менен коштолот, ошондуктан электрондун энергиясы азаят да, ал спираль боюнча жылып, ядрого жакындайт. Бул мезгилде электрон ядрого кулап кетчидей көрүнөт (бул 10^–8с болушу мүмкүн экендигин эсептөөлөр көрсөтүп турат), анткени спираль боюнча жылганда электрондун энергиясы азаят, бирок, атомдор туруктуу система боюнча калат.

– мында нурлануунун спектри үзгүлтүксүз болушу керек (бардык узундуктагы толкундар болушу керек). Бирок, тажрыйбада сызыктуу спектр гана алынат;

– ядронун түзүлүшү боюнча суроолорго жооп берилген эмес. Эгерде атом оң заряддалган гана бөлүкчөлөрдөн турса, эмне үчүн алар өз ара түртүлүшпөйт?

Атомдун ядросунун курамы

Атом – химиялык жол менен бөлүнбөгөн заттын эң майда бөлүкчөсү. XX кылымда атомдун өтө татаал түзүлүштө экендиги аныкталган. 1911–жылы англиялык окумуштуу Э. Резерфорд атомдун борборунда оң заряддалган ядро болоорун тажрыйба жүзүндө далилдеген. Атомдор оң заряддалган ядродон жана терс заряддалган электрондук катмарлардан турат.

Эркин абалдагы атомдун заряды нөлгө барабар, анткени ядронун заряды менен электрондук катмарлардын заряды теңделип турат. Ошентип, ядронун зарядынын чоңдугу мезгилдик системадагы элементтин катар санына(атомдун номери) жана электрондордун (электрондун заряды −1 барабар) жалпы санына барабар болот.

Атомдун ядросу оң заряддалган протондордон жана нейтралдуу бөлүкчөлөр, – зарядга ээ эмес, нейтрондордон турат. Атомдун курамындагы элементардык бөлүкчөлөрдүн мүнөздөмөсүн жалпылап, төмөндөгүдөй таблица түрдө берүүгө болот:

Протондордун саны ядронун зарядына туура келет, демек, ал атомдун номерине барабар болот. Атомдогу нейтрондун санын табуу үчүн атомдун массасынан (протондордун жана нейтрондордун массаларынын суммасы) ядронун зарядын (протондун саны) кемитүү керек.

Мисалы, натрийдин атому 23^{Надстрочный текст}Na протондордун саны p = 11, нейтрондордун саны n = 23 − 11 = 12 болот.

Бир эле элементтин нейтрондорунун саны ар түрдүү болушу мүмкүн. Мындай атомдор изотоптор деп аталат.

Атомдун электрондук катмары татаал түзүлүшкө ээ болот.Электрондор энергетикалык деңгээлдерде (электрондук катмарларда) жайгашат.

Деңгээлдердин номери электрондун энергиясын мүнөздөп турат. Атомдогу электрондор ар түрдүү энергиянын запасына ээ болот, алар белгилүү үлүштү сиңирип же нур чыгарып турушат, бул кванттар деп аталат.

Деңгээл канча жогору болсо, электрон да ошончолук көп энергияга ээ болот. Системанын энергиясы канчалык төмөн болсо, ал ошончолук туруктуу болот ( чон потенциалдык энергияга ээ болгон тоодогу таштын туруктуулугу менен энергиясы төмөн, түздүктөгү ташка салыштыргыла), адегенде төмөнкү энергияга ээ болгон электрондор толтурулат жана андан кийин жогорку деңгээлдер толтурулат.

Энергетикалык деңгээлдеги электрондордун максималдуу саны N=2n² формуласы менен эсептелинет: N –деңгээлдеги электрондун максималдуу саны, n – деңгээлдин номери.

Биринчи деңгээл үчүн: N = 2 x 1² = 2,

экинчи деңгээл үчүн: N = 2 x 2² = 8 ж.б.

Негизги (А) подгруппанын элементтеринин сырткы катмарындагы электрондордун саны группанын номерине туура келет.

Учурдагы көпчүлүк мезгилдик системаларда электрондордун деңгээлдер боюнча жайгаштырылышы элемент жазылган чакмакта (клетка) көрсөтүлгөн. Деңгээлдердин энергияларына ылайык, төмөндөн жогору карай окулгандыгы маанилүү болуп саналат. Ошондуктан, натрий жазылган чакмакты :

Электрондордун деңгээлдерде жайгашуусун схемада түрүндө көрсөтүүгө болот:

Эгерде мезгилдик системада электрондордун денгээлдер боюнча бөлүштүрүлүшү көрсөтүлбөсө, анда:

1. электрондордун максималдуу саны: 1–деңгээлде 2 е ашык болбойт,
2. 2–деңгээлде – 8 е,
3. сырткы деңгээлинде – 1 е;

Биринчи 20 элементтин сырткы деңгээлиндеги электрондордун саны группанын номерине туура келет.

Анда, натрийдин атомун көрөлү:

1. Электрондордун жалпы саны 11 барабар, демек, биринчи деңгээл толгон, анда 2 е кармалат;
2. Үчүнчү, сырткы денгээлде 1 е бар (I группа);
3. Экинчи деңгээлде калган электрондор кармалат: 11 − (2 + 1) = 8 (толук толгон)

Изотоптор

Изотоптор – бир эле химиялык элементтин атомунун бири– биринен массасынан айрымаланган көп түрдүүлүгү.

Изотоптордун белгилениши: элементтин белгисинин сол жак жогору жагында массасы жана төмөн жагында элементтин катар саны көрсөтүлөт.

Жаратылыштагы суутектин изотоптору:

Бир эле химиялык элементтин изотоптору, ядродогу нейтрондордун санына жараша ар түрдүү массага ээ болот.

Химиялык элемент – бул ядросунун заряды бирдей болгон атомдордун белгилүү бир түрү.

Жаратылышта химиялык элементтер изотоптордун аралашмасы түрүндө кездешет. Бир эле химиялык элементтин изотоптук курамы атомдук үлүш (ω_ат.) аркылуу берилет. Ал берилген изотоптун атомунун саны элементтин бардык изотопторунун атомдорунун 100% деп кабыл алынган жалпы санынын, канча бөлүгүн түзөөрүн көрсөтөт.

Мисалы:

ω_ат (³⁵Сl) = 0,754 же 75,4%

ω_ат (³⁷Сl) = 0,246 же 24,6%

Д.И. Менделеевдин таблицасында химиялык элементтердин изотопторунун курамын эске алуу менен салыштырмалуу атомдук массаларынын орточо мааниси берилген. Ошондуктан, таблицада көрсөтүлгөн салыштырмалуу атомдук массалар Ar, бөлчөк түрүндө көрсөтүлгөн.

Ar ^орточо= ω_ат.(1) x Ar₍₁₎ + … + ω_ат.(n) x Ar_(n)

Мисалы:

Ar ^орточо(Cl) = 0,754 x 35 + 0,246 x 37 = 35,453

Эмне үчүн изотоптордун массасы ар түрдүү болот?

Жаратылышта бир эле химиялык элемент эки же андан көп изотоп түрүндө болушу мүмкүн. Химиялык элементтин касиетине нейтрондор таасир эте албагандыктан, бир эле элементтин изотоптору химиялык жактан такыр айрымаланбайт.

Изотоптор деп, ядродогу заряддагы бирдей (б.а. протондорунун саны бирдей болгон), бирок нейтрондордун саны ар түрдүү болгон атомдордон турган заттарды айтабыз. Изотоптор бири–биринен массасынан айрымаланат. Бардык элементтер бир же бир нече изотоптордон турушат.

Мисалы, алмаз көмүртек элементинен турат. Эгерде массасы 12 жана массасы 13 болгон көмүртектен окшош эки бриллиант даярдалса, анда эки кристалл тең химиялык жактан бирдей (ядросунун заряды + 6) болуп, бирок массаларынан айрымаланышат. Чындыгында, массасы 12 жана 13 болгон, таза көмүртектен даярдалган бриллианттардын баасы кадимкилерге караганда бир канча жогору болмок. Анткени, алардын химиялык жана физикалык касиеттери абдан окшош болгондуктан, аларды айрымалоо кыйындыкка алып келет.

Радиоактивдүулүк

• 1896–жылы француз физиги А. Беккерель урандын туздарынын люминесценция кубулушун окуп–үйрөнүү менен, алардын өзүнөн белгисиз нурларды бөлүп чыгаарын жана ал нурлар кагаз, жыгач, жука металл пластинкалары аркылуу өтүп, абаны иондоштура тургандыгын байкаган. 1897–98–жылдары.

  Мария Склодовская–Кюри жана Пьер Кюри уран рудаларын изилдеп, жаңы химиялык элементтерди: полонийди жана радийди ачкан. Туруксуз изотоптордун өз алдынча бөлүкчөлөрдү бөлүп чыгаруу жана энергияны нурландыруу менен туруктуу изотопторго айлануу кубулушу табийгый радиоактивдүүлүк деп аталат.

• • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 

Катар саны 83 төн башталган химиялык элементтер радиоактивдүү болуп саналат.

Радиоактивдүү нурлардын түрлөрү

1898–жылы Э. Резерфорд радиоактивдүү заттардан бөлунүп чыккан нурларды магнит талаасы аркылуу өткөрүү менен эки түрдөгу нурларды алган: α–нурлары – оң заряддалган оор бөлүкчөлөр (гелийдин атомунун ядросу) жана β–нурлары – терс заряддалган жеңил бөлүкчөлөр (электронго окшош).

1900–жылы П. Виллард γ–нурларын – нейтралдуу нурларды ачкан. Резерфорд тарабынан атомдун структурасы түзүлгөндөн кийин радиоактивдүүлүктүн ядролук процесс экендиги анык болгон.1902–жылы Э. Резерфорд жана Ф. Содди радиоактивдүү заттардын нурларды бөлүп чыгаруу менен ажыроосунун натыйжасында, бир химиялык элементтин башка элементке айлана тургандыгын далилдешкен.

Д. И. Менделеевдин Мезгилдик системасындагы ордуна карата химиялык элементке мүнөздөмө берүү

Д. И. Менделеевдин Мезгилдик системасы химиялык элементтерди таануунун негизги булагы болуп саналат. Бул таблицаны пайдалануу менен химиялык элементти ар бир окуучу сүрөттөй алышы керек.

Д. И. Менделеевдин Мезгилдик таблицасынын жардамы менен химиялык элементти мүнөздөөнүн планын түзөбүз. Бир металл элементин жана бир металл эмес элементин планга ылайык мүнөздөп жазабыз.

Биринчи бөлүм – химиялык элементти таблицадан табабыз жана анын алган ордуна ылайык, атомунун түзүлүшүн сүрөттөйбүз.

Кальцийдин Мезгилдик системадагы катар саны 20 жана салыштырмалуу атомдук массасы 40 барабар. Демек, кальцийдин катар саны 20 болсо, анын ядросунун заряды +20 болот. (Z (зэт) – оң заряддалган протондордун саны). Массачы 40 барабар (А=40). N (эн) табабыз – зарядга ээ эмес нейтрондордун саны. N = А – Z. N = 40 – 20. N = 20. Атом электронейтралдуу болгондуктан, (протондордун саны электрондордун санына барабар болот), электрондордун саны да 20 болот.

Кальций элементи Мезгилдик системада төртүнчү мезгилде жайгашкандыктан, электрондор да төрт энергетикалык деңгээлде жайгашат. Кальцийдин электрондук формуласын жазабыз:

₂₀Ca 2е 8е 8е 2е (е үстүнө сызыкча коюлат). Демек, биринчи энергетикалык деңгээлде кальцийдин атомунун ядросунун айланасында эки электрон, экинчи энергетикалык деңгээлде – сегиз электрон, үчүнчүдө – сегиз, төртүнчүдө – эки электрон айланып жүрөт.

Электрондук формулада көрүнүп тургандай, кальцийдин сырткы (төртүнчү) энергетикалык деңгээлинде эки электрону бар. Сырткы, бош кармалган электрондорун берүү менен ал калыбына келтирүүчүлүк касиетин көрсөтөт жана кычкылдануу даражасы +2 болот. Кальцийдин калыбына келтирүүчүлүк касиеттери магнийге жана бериллийге караганда күчтүүрөөк, бирок стронцийге караганда начарыраак болот. Бул төмөнкүчө түшүндүрүлөт: атомдун радиусу канчалык чон болсо (ал энергетикалык деңгээлдердин санынын көбөйүшү менен чоңоёт), ядро менен байланыш начарлайт да элемент сырткы электрондорун оңой берет.

Электрондор атомдун сырткы катмарынан бөлүнүп чыкканда, ал ионго айланат, мисалы, кальций Са²⁺ ионуна айланат (кальций–эки–плюс).

Экинчи бөлүм. Сүрөттөлгөн элементтин металл же металл эместигин белгилейбиз.

Кальцийдин атомдору металлдык байланыш менен байланышып, металлдык кристаллдык торчону түзүшөт. Демек, кальций металлдык каиеттерге, металлдык жалтырактыкка ээ болгон, жылуулукту жана электр тогун жакшы өткөргөн, ийилгич, тыгыздыгы жогору жана жогорку температурада балкыган металл.

Үчүнчү бөлүм. Элементтин касиетин подгруппадагы башка элементтердин касиети менен салыштыруу.

Кальцийдин металлдык касиети бериллийден жана магнийден күчтүү, бирок стронцийден начар. Заттардын металлдык касиети атомдордун сырткы электрондорун оңой берүүсү менен шартталат. Мурунку бөлүмдөн бизге кальцийдин бериллийге жана магнийге караганда сырткы электрондорун оңой берээри белгилүү.

Төртүнчү бөлүм. Элементтин касиеттерин кошуна мезгилдеги элементтердин касиеттери менен салыштыруу.

Кальцийдин металлдык касиети калийге караганда начарыраак болот. Калийдин сырткы энергетикалык денгээлинде бир электрон болсо, кальцийде эки электрон болот. Металлдык касиет атомдун сырткы электрондук катмарындагы электрондун кармалгандыгына байланыштуу (электрон сырткы катмарда бош кармалса, металлдык касиети күчтүү болот), калийдин сырткы катмардагы бир электрону бекем кармалбайт, ошондуктан, анын металлдык касиети күчтүү болот.

Бешинчи бөлүм. Элементтин жогорку оксидинин курамы жана аны мүнөздөө.

Кальцийдин оксиди СаО (кальций–о) негиздик оксид болуп саналат жана ал негиздик оксиддерге тиешелүү касиеттерге ээ болот. Суу менен реакцияга кирип, щелочторду пайда кылат, кислоталык оксиддер менен аракеттенишип, туздарды пайда кылат, кислоталар менен аракеттенишип, тузду жана сууну пайда кылат.

Алтынчы бөлүм. Элементтин жогорку гидроксидинин курамы жана аны сүрөттөө.

Кальцийдин гидроксиди – Са(ОН)₂ (кальций–о–аш–эки). Ал негиздик касиетке ээ болот: самын сыяктуу жылмышкак, индикатордун түсүн өзгөртөт, кислоталар менен аракеттенишип, тузду жана сууну пайда кылат, металл эместердин оксиддери менен реакцияга кирип, тузду жана сууну пайда кылат, туздар менен аракеттенишип, жаңы тузду жана жаңы негизди пайда кылат.

Жетинчи бөлүм. Суутек менен учма бирикмени пайда кылышы. Кальций металлы учма суутектик бирикмени пайда кылбайт.

---

Биринчи бөлүм – таблицадан химиялык элементти табабыз жана алган орду боюнча анын атомунун түзүлүшүн сүрөттөйбүз.

Фосфор – Мезгилдик системадагы VA–группанын, 3–мезгилдин элементи. Фосфордун катар саны – 15 жана ядросунун заряды +15 ( протондордун саны Z(зэт) барабар. Атом электронейтралдуу болгондуктан, (протондордун саны электрондордун санына барабар), электрондордун саны 15 болот. Атомдук массасы 30 (А=30) барабар. N (эн) – нейторндордун санын табабыз. N = А – Z, N = 30 – 15, N = 15 болот.

Фосфордун электрондук катмарынын формуласын жазабыз:₁₅Р е 8е 5е Бул, биринчи энергетикалык деңгээлде атомдун ядросунун айланасында эки электрон, экинчи энергетикалык деңгээлде – сегиз электрон, үчүнчүдө – беш электрон айланып жүрөт.

Экинчи бөлүм. Элементтин металл же металл эмес экендигин белгилейбиз.

Фосфордун атому өзүн кычкылдандыргыч катары алып жүрөт (кычкылдануу даражасы –3) жана калыбына келтирүүчүлүк да касиетке ээ болот (кычкылдануу саны +3 жана +5).

Фосфор – азотка караганда кычкылдандыруучу касиети начарыраак, бирок, мышьякка караганда күчтүүрөөк болот. Бул атомдордун радиусу азоттон мышьякты көздөй чоңойгондугу менен байланыштуу болот. Ушул себептен, бешинчи группанын негизги подгруппанын элементтеринин калыбына келтирүүчүлүк касиеттери азоттон мышьякка өткөндө күчөйт.

Фосфор металл эмес болуп саналат. Фосфордун кристаллдык торчосунун түзүлүшү анын аллотропиялык түр өзгөрүшүнөн көз каранды болот. Ак, кызыл жана кара фосфор болот. Ак фосфор жаратылышта кеңири таралган, анын молекуласы тетраэдр формасында болот. Кызыл жана кара фосфор кристаллдык торчонун башкача формадагы түзүлүштөрүнө ээ болушат.

Үчүнчү бөлүм. Элементти подгруппадагы башка элементтер менен салыштыруу.

Фосфордун металл эместик касиети азотка караганда начарыраак, бирок, мышьякка салыштырганда күчтүүрөөк болот.

Төртүнчү бөлүм. Элементти кошуна мезгилдердеги элементтер менен салыштыруу.

Фосфордун металл эместик касиети кремнийге караганда күчтүүрөөк, бирок, күкүрткө салыштырганда начарыраак болот.

Бешинчи бөлүм. Элементтин жогорку оксиди жана аны мүнөздөө.

Фосфордун жогорку оксиди – Р₂О₅ (пэ–эки–о–беш). Бул – кислоталык оксид, ошондуктан, кислоталык оксидге тиешелүү болгон касиеттерди көрсөтөт. Мисалы, щелочь менен реакцияга кирип, тузду жана сууну пайда кылат, негиздик оксид менен аракеттенишип, тузду пайда кылат жана суу менен аракеттенишип, кислотаны пайда кылат.

Алтынчы бөлүм. Жогорку гидроксидинин курамы жана анын мүнөздөмөсү.

Фосфордун жогорку гидроксиди – фосфор кислотасы Н₃РО₄ (аш–үч–пэ–о–төрт) болуп саналат, ал кислоталык касиетти көрсөтөт. Мисалы, даамы кычкыл болот, индикаторлордун түсүн өзгөртөт,негиздер менен жана металлдардын оксиддери менен аракеттенишип, тузду жана сууну пайда кылат.

Жетинчи бөлүм. Элементтин суутектик учма бирикмелеринин курамы.

Фосфор суутек менен реакцияга кирип, учма бирикме – фосфинди – РН₃ (пэ–аш–үч) пайда кылат.

---

Д. И. Менделеевдин Мезгилдик системасынын пайдалануу менен көпчүлүк элементтерге – негизги подгруппанын металл жана металл эместерине мүнөздөмө берүүгө болот.

Глоссарий

Атомдун радиусу – атомдун ядросунан сырткы денгээлге чейинки аралык.

Атомдун ядросунун курамына элементардык бөлүкчөлөр – протондор (p) жана нейтрондор (n).

Изотоптор – бир эле химиялык элементтин атомунун катар саны бирдей, бирок, бири–биринен массасы менен айрымаланган ар түрдүүлүгү.

Металлдык касиеттер – атомдун электрондорду берүү жөндөмдүүлүгү.

Металл эместик касиеттер – атомдун сырткы деңгээли толгончо электрондорду кошуп алуу жөндөмдүүлүгү.

Орбиталь (s, p, d, f) – Электрондун көбүрөөк кыймылга келген мейкиндигинин максималдуу тыгыздыгы.

Радиоактивдүүлүк – бул изотоптордун нурларды жана электромагниттик толкундарды бөлүп чыгаруу менен ажырашы.

Сырткы катмардын толушу – эгерде атомдун сырткы катмарында 8 электрон болсо, анда катмары толот ( суутек жана гелийде 2 электрон болот).

Химиялык элемент – бул ядросунун заряды бирдей болгон атомдордун белгилүү бир түрү.

Электрондук булут – бул атомдогу электрондун кыймылын сүрөттөгөн квант механикасынын модели.

Энергетикалык деңгээл – бул электрондору белгилүү бир энергияга ээ болгон энергетикалык катмар. Химиялык элементтин атомунун энергетикалык деңгээлдеринин саны, элемент жайгашкан мезгилдин номерине туура келет.

р–элементтер – атомдогу сырткы энергетикалык деңгээлдин р деңгээлчедеги электрондору толгон элементтер.

d–элементтер – деңгээлдин сырткы экинчи d– деңгээлчелери толгон элементтер.

f–элементтер – деңгээлдин сырткы үчүнчү f–деңгээлчелери толгон элементтер.

Пайдалуу ссылкалар

Библиография

нету

• Ахметов Н. С. Актуальные вопроса курса неорганической химии. — М.: Просвещение, 1991. — 224 с — ISBN 5-09-002630-0